Skip to main content

Samarytanka – wsparcie psychiczne poszkodowanego

Harcerze często dużo czasu poświęcają na zajęcia z samarytanki, czyli I pomocy i bardzo dobrze, wszak „harcerz całym życiem pełni służbę…”. Ucząc się zasad udzielania pomocy przedmedycznej pamiętajmy jednak, że ważne jest nie tylko opatrywanie ran czy unieruchamianie kończyn. Bardzo istotne jest zapewnienie osobie poszkodowanej komfortu psychicznego. W niektórych wypadkach może to być najważniejsze spośród naszych działań. Sytuacje kryzysowe zawsze są bardzo stresujące, tak więc nie łatwo jest zapanować nad nerwami – zarówno swoimi, jak i poszkodowanego. Warto więc poświęcić kilka zbiórek na symulacje rozmów ratowników z osobami poszkodowanymi.

Kilka zasad, które warto przećwiczyć:

1. Od samego początku rozmawiaj z poszkodowanym:
Przedstaw się, powiedz, że jesteś harcerzem, że masz kurs I pomocy i że chcesz pomóc.
2. Poszkodowany może odczuwać cały szereg emocji: strach, poczucie braku kontroli nad własnym ciałem, a nawet zażenowanie. Ratownik musi więc cały czas starać się uspokoić poszkodowanego i zadbać o jego komfort. Poszkodowanego koniecznie należy traktować z szacunkiem i okazywać empatię.
3. Jeśli osoba poszkodowana ma pytania ratownik powinien na wszystkie odpowiedzieć.
4. Podczas wykonywania poszczególnych czynności ratowniczych powinniśmy informować poszkodowanego, co aktualnie robimy i uprzedzać, jeśli dana czynność może zaboleć.
5. Unikamy obietnic, których realizacja nie jest pewna. Zdania typu „na pewno ręka będzie w pełni sprawna” w momencie, kiedy nie mamy na ten temat pojęcia jest kłamstwem.
6. Jeśli pacjent chce przedyskutować wypadek, w którym brał udział ratownik powinien z nim o tym porozmawiać. Należy jednak unikać oceniania sytuacji i poszczególnych osób, które w wypadku brały udział.
7. Ratownik nie powinien komentować sytuacji opisując pacjentowi negatywne skutki, np. zdanie „ojej ale dużo krwi Pan stracił” jest delikatnie rzecz ujmując nie na miejscu.

Reklama

Na zbiórce warto przećwiczyć wiele schematów stawiając harcerzy w różnych sytuacjach. Drużynowy czy zastępowy może wcielić się np. w 1. poszkodowanego, który panikuje, głośno krzyczy o pomoc ale równocześnie nie pozwala się uspokoić i zbadać, 2. poszkodowanego, który wstydzi się pokazać rany, które odniósł, 3. poszkodowanego, który w szoku nie zdaje sobie sprawy z obrażeń i chce opuścić miejsce wypadku, 4. poszkodowanego, który spokojnie przyjmuje czynności ratownika (w takiej sytuacji najłatwiej zapomnieć o roli słów i skupić się w milczeniu na czynnościach ratowniczych), 5. ciekawskiego poszkodowanego, który chce bez przerwy wiedzieć co i dlaczego robi ratownik.

Ważne jest, żeby harcerze czuli powagę sytuacji i nie śmiali się w trakcie odgrywanych scenek.
Pamiętajmy, że dla wielu młodych ludzi wypowiadanie się, gdy inni kierują na nich swoją uwagę, może być bardzo stresujące. Drużynowy nie powinien na nikogo naciskać, ważne jest jednak stopniowe pokonywanie barier nieśmiałości.

Konspekt zbiórki:

1. O.R.Z
2. Czym jest komfort psychiczny i czy jest on ważny dla osób poszkodowanych – dyskusja.
3. Ćwiczymy wsparcie poszkodowanego – symulacja udzielenia I pomocy i zapewnienia komfortu psychicznego osobie poszkodowanej.
4. Co powinien mówić ratownik, a czego należy unikać – Zastępy tworzą plakaty swoich propozycji form wsparcia psychicznego osoby poszkodowanej
5. Ćwiczymy wsparcie poszkodowanego – symulacja udzielenia I pomocy i zapewnienia komfortu psychicznego osobie poszkodowanej – wspólne omówienie symulacji.
6. Tworzymy własny kodeks postępowania ratownika.
7. Harcerze podzieleni na pary symulują udzielenie I pomocy.
8. O.Z.Z

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *